Yaralı ayna

Bile bile lades dedikleri bu olsa gerek...
İçimi acıta acıta öğreniyorum  bazı şeyleri, canımı yaka yaka...
Yüreğimi parçalaya parçalaya son pişmanlıklarım başkasına fayda sağlasa da hep kendime zararım...
 Hep kendimden bir parça eksiltiyorum hep bağışlıyorum zamana mutluluklarımı...
Sadece göz yaşı biriktiriyorum kumbaramda sadece kırgınlıklar. ..
 Geçmişi geri getiremediğim gibi başkalarının hatalarını kendi hatam gibi görüp yıpratıyorum kendimi...
Başkalarını sevdiğim kadar kendimi sevmiyorum, zaman ayırmıyorum kendime  ne istiyorum diye sormuyorum, hep başkalarının istediği gibi biri olmaya çalışıyorum, gülüşlerim bile sahte, sırf başkaları mutlu olsun diye...
 Ürküyorum sevilmemekten çok seversem çok sevilirim sanıyorum  sanırım en büyük yanlışı burada yapıyorum, biraz şefkat için  benliğimi hediye ediyorum iki kuruşluk insanlara...
Aslında biliyorum ben olmaktan çıkıyorum, her gelen  sadece onarılmayan iltihaplı yaralar bırakıyor ruhuma...
Ruhum sevilmek kelimesini sadece sözle biliyor   sevgiyi acı çekmek sanıyorum, sadece kendinden  vermek...
 Mücadele ediyorum boş yere  yel değirmenleriyle savaşıyorum...
Başkalarına verdiğim değeri  kendime vermiyorum, biliyorum ama ben bir türlü uslanmıyorum...

Yabancı değil

Eğilip usulca dudağımın kenarından  öptü...

 İrkildim uzandığım yerden kalktım , gözlerini bana doğru dikti ve derin derin baktı.

''Sana aşık oldum , seni artık hiç bırakmayacağım nereye gidersen git seninle geleceğim'' dedi.

 Ürktüm kısık sesle ismini sordum,
 önümde lortlar gibi eğilip  bir elini asilce yana doğru savurdu ,
gülümseyerek ''benden korkmana gerek yok,
yabancı değilim, zaten sana
 zamanla alışırsın artık hep yanındayım'' dedi.

 Kalbimin yerinden çıkacak gibi oldu
 elimi kalbimin üzerine bastırıp
ürkek gözlerle gözlerine baktım,
 gülümsedi , birden içim ısındı,
 nihayet beklediğim cevabı verdi...

Ben; Yalnızlığın... 

Yalnızlık Ve Aşk

Yalnızlığın  bilincidir aşk, Çünkü; birilerinden bir şey beklemezsin bilirsin yalnızlığın demini.

Yalnızlık   her gün biraz daha demlenir, hafif acımsı tadı  her defasında  daha keskinleşir.

  Almak değildir amacın,vermek istersin, paylaşmak, ruhunda birikenleri  süzgeçten geçireli çok olmuştur. 

Sevmek değildir amaç, yıllardır hep sevmiş, umut etmiş bir şeylere özlem duymuşsundur. 

Kaybettiklerine ağlamayı kesmiş yaşamın bir sonu olduğunu kabullenmiş...

 Yükseklerde uçmak için kanatlarının olmadığını,  alçaklarda sürünmek için yaratılmadığının farkındasındır.

 Sevmek değil, sevilmek, paylaşmak onun yanaklarına  ellerini dokundururken yüreğinin titremesi, sabah uyandığında   senden biraz sonra kalkmasını dilersin uyurken  onu biraz daha seyretmek için.

  Dün, dünde kalmış  acısı tatlısıyla anıdır bu günü doya  doya yaşamak,günün yirmi dört saat olduğunu unutmak istersin. 

sen yalnızlığın sevmek olduğunu ,umut etmek hayal kurmak olduğunu bilirsin, aslında aşkın en çok kıymetini bilenler  hayatta gerçekten yalnız olanlardır.

 Onu çok çok sevmek istersin yaşamak istediklerini yaşatmak istersin...

Birde yalnızım ben deyip, karşı tarafa duygu sömürüsü yapan   yalnızmış havası yaratıp ilgi çekmeyi seven, yalnızlık kendi tercihi  olan insanlar vardır...

onlar yalnız değil  Yanlış insanlardır...

Yalnızlardan yalnızım, buna razıyım, yanlışlardan biri olmaktansa!...