Mutlu Yıllar

Mutlu yıllar, Yeni yılın ilk saatinde hep beraberiz |<3

Wee willies that no longer respond to a warm globe

               "If the idea spreads that pollution is affecting not just whales but also willies, 
                   I think we might witness sudden conversions to environmentalism."**

Environmental effects of human activity remain controversial, particularly because of the active opposition of conservative political groups. We've been slow to halt or reverse air pollution, and we're dragging our feet one climate change--the two are of course connected because of the burning of fossil fuels.  Because it has economic implications, the problem clearly mixes science and social politics.  But if some consequences of climate change were to be more in hand, and thus very clear, the otherwise rather vague idea might, by being brought so closely home, be a springboard to corrective action.  A recent report** alerted us to a consequence of environmental degradation that, if more widely known, might help reduce the controversy, and get everyone moving toward the same goal, reversing the damage.

Global warming has many consequences, but most of them rather general, gradual and of only ambiguous long-term implications.  Thus, perhaps no implication can hit home more poignantly and persuasively than one that directly impacts our most intimate personal lives.  As background to this report, we know that carbon (denoted C) and oxygen (O) in molecular combination are greenhouse gasses that are accumulating in our atmosphere, arguably at least in major part because of human combustion of fossil fuels.

Briefly, excess carbon dioxide (CO2) in the upper atmosphere, and carbon monoxide (CO) lower down have been steadily increasing and are widely believed to have caused many changes in both natural and human ecology.  But the data are so complex, involving sensitive measurement challenges of many different global factors, that they are rather hard to get one's head around.  The result has enabled opponents of environmental action to dispute whether climate change is real, and even if so, whether it has done more than cause things like occasional smog alerts in Beijing and overall mean global temperature to increase, with consequent glacial melting.  The skeptical opposing view is that all that the data are suggesting, at most, is temporary natural variation in the normal earthly ecology.

Those who resist the climate scientists' idea that we need to change our behavior to prevent further damage, or who may even think the whole idea is some sort of plot by Democrats (or worse, tree-huggers), do not react to these climate changes with alarm. Even if they believe the data, and indeed even if they say, for the purposes of argument, that climate change is caused by humans, they simply point out that people have always had to deal with one sort of crisis or another, often even ecological ones like the decline of Mayan or Mesopotamian or Indus Valley civilizations.  It's the natural course of events, whose personal consequences for us are hardly experienced.  As for future human generations, the argument is, they will just have to adapt, as humans have always done, even if that means major dislocation, food or resource wars, or societal disruption.  We ourselves should not be asked to give up our quality of life to give future generations a kind of free pass that neither we nor our forebears ever had.  Future quality of life may be different from ours, but people will recover or adjust in their own way.

However, the new report** hits right at the heart of the latter assumption, the very notion of future generations!

COnic section (dotted line); schematic

'Does size matter?' is no longer just a joke!
The new data differ from the existing climate reports because they finally show an important effect of ecological damage.  It is a rather sensitive or awkward finding to discuss and perhaps has received less publicity as a result.  But the fact is that there is a strong correlation between reduction in penis size and global warming.  We find that this is based on COnic section samples from the organ at birth (shown in a hopefully respectful schematic way in the above figure).  These appear to be hard data, not just whimsical speculation with a political agenda in mind.

The second figure, below, shows the relationship over the past 50 years, the period for which there are reliable data.  Clearly, as air pollution levels rise the cross-section size declined.  The smaller size may be a direct ecological effect on the quality of life or, indeed, on the very future of humanity. Whereas in the past, climate change data were rather abstract, the new data hit so close to home that one would expect sensitive people finally to stand up and take note.  Even scientists care about such things in a way that goes beyond the impersonal nature of Big Data spewing from their computers. "These wee willies just give me the willies!" one investigator said as part of our inquiry.

Pollution (black) vs organ size (red), 1957-2013

Genital size is relatively easy to measure, a single, simple indicator that does not require the expensive instrumentation, not to mention computer modeling that is required to analyze more general figures on global warming.  While scientists are careful to caution that it is very difficult to claim that global warming is causally responsive for the observed organic change, the  clarity of the data suggest that one can at least hope that some parts of our society will try to rise to the challenge.  Even if one dismisses the association as not clearly being a directly causal one because, for example, it is ultimately due to a correlation with some unmeasured factor(s), a reduction in global warming could also reduce those intermediate influences, and thus halt the observed trend.

Many effects of ecological change have been dismissed as fads, falsely reported 'trends', or even faked evidence, a kind of self-supporting conspiracy for funding and attention among the climate and ecological scientists, who urge their view as a political tactic to rankle their politically conservative opponents.  Communication on the subject has become so angry that in our society today the one hand doesn't really know what the other hand is up to.

The importance of the new data is that even after many years of steady stories on climate change and its implications, as a society in general, we seem not to have been able to take abstract facts, like sea-level height or the bushel yield of wheat, seriously, because they don't appeal to our deepest or more immediate emotions.  We must acknowledge even as we urge respect for the sciences that face complex analytic data problems, that not all the abstract science in the world can change that.  But wee willies may entail the emotions that one needs to reach, if widespread political change is to be hoped for.

This new report gets to the nub of the effects on human behavior of our wanton destruction of the environment.  But, sensitive though the subject is, or perhaps because of that, we may finally have the kind of hard-hitting report required to shake the complacency and stir up a call to action.


**This post reflects my reading of original reporting by U. Eco, as published in the recent issue of Numero Zero, which is widely available.  Interpretations are of course my own.

Huzurlu Bir Dokunuş: Kedi

  Aslında başlığı "Bari Kediden Utan" koyacaktım da masalsı dünyamıza zül gelir diye, daha pembe daha pudra bir şey olsun dedim. 

   

    Burnunuzdan öper, 5 aylık siyam cinsi bir kedim var. Lütfen resimlerine bakarken maşallah deyiniz ve ekrana tü tü tü yapınız.

  Hayvanları pek severim, çoğu zaman insanlardan daha fazla. İnsanları tanıdıkça köpeğimi daha çok seviyorum diyen adama da ziyadesiyle hak vermişliğim var. 

    Lise dönemlerimde apartman dairesinde kuş, balık, tavşan, ördek beslemiştim. Sadece sevmek yetmiyor, bakımları da zahmet gerektiriyordu bu şirinelerin. Canım annem hiç kızmazdı. 

  Şimdilerde hayvanseverliğin sınırlarını zorlayarak kedi ile beraber iki de muhabbet kuşu besliyorum. (İnşallah bir gün kedinin ağzında kuşun tüylerini bulmam) 

⭐

   Hiç kedi beslememiştim. Aslında o lise günlerinde bir sokak yavrucağı getirmiştim de sürekli miyavlayınca, bu hep bağıracak galiba deyip aynı gün geri götürmüştüm. Susacaktı elbet, nasip yokmuş. 

  

  Kedimin adı Cano. Ben ona kısaca Canobibiş diyorum. Bazen Pakize, bazen Şekerpare, bazen de Mahmure. (İnşallah kimlik bunalımı yaşamaz kuzum. Al şimdi de kuzu oldu) 

     Hayatımıza gireli şu 3 ayda anladık ki pek sırlı, pek akıllı bu kediler. İnsanı tefekküre sevk ediyor vesselam.
Neden mi?

⭐ Her sabah mır mırlarıyla kendine has ibadetini yapıyor.

⭐ En sevdiği şey bile olsa doyduktan sonra yemiyor.

⭐ Sık sık kendini yalayarak temizliyor. Ne şampuan ne duş jeli. Mis gibi kokuyor. 

⭐ İşim gücüm varsa ayak altında dolanmıyor. 

⭐  Şakalaşırken elimizi ayağımızı tırmalıyor ama asla yüzümüze dokunmuyor. 

⭐ Durgun sudan değil de akan sudan içmeyi seviyor. 

⭐ Ona bir şeyi zorla yaptırmak pek mümkün değil, özgürlükçü bir ruhu var.

⭐ Evde farklı bir ses olsa korkup saklanmıyor, cesaretle gidip bakıyor. 

⭐  Gerekli gereksiz miyavlamıyor.

⭐ Etrafı kirletmiyor ve dağıtmıyor. (Bir kediyi bardak çanak dolu bir masaya bıraksanız, kırıp dökmeden, nazikçe aralarından geçip gider.) 

⭐ Ezik değil, asil bir duruşu var. (Kimseye eyvallahı yok yani)

⭐ Sizden veya evden uzak kalsa dönünce bildiğin surat yapıyor. Misal Amerika dönüşü iki hafta resmen sırtını dönüp oturdu, yüzümüze bakmadı beymırat. 

  Velhasıl köpeklerden oldukça farklı bu yumurcaklar. (Bursa'da köpeğimiz de var ordan biliyorum) 

  Tabi ki en güzeli de evde beslenmesinde dinen ve hijyenen (Böyle bir kelime olmayabilir) bir mahsur bulunmaması.

  Hatta bir sohbet esnasında Resûlullah Efendimiz (s.a.v) yanındakilere: Kediyi sevmek imandandır, buyurmuş. Niçin? diye sormuşlar. Ebu Hureyre bilir, demiş başka bir şey söylememiş. 

   Kedinin içtiği sudan da abdest almış, necis değildir, ev halkından bazısı gibidir, buyurmuş.

   Nankörlük mevzusuna gelince pek sevgili okuyucu, kediler değil insanlar nankör derim. (Bakma öyle ayetle sabit)

    Aklınızda kedi almak gibi bir düşünce yok ise artık düşünün; var ise de eyleme geçiriverin.

Çünkü azizim, bu hayvanlar birmasalgibi...

♥ 

Güne nasıl başladınız?

Güne sıcak bir çay eşliğinde başladım , Arkadaşımın ısrarıyla yakınımızdaki ormanda kısa bir yürüyüş , temiz hava biraz baş ağrısı yaptı ve ardından sıcak çikolata ...

Mutlu et kendini:)

 Ya siz güne nasıl başladınız?

Uzan uzanabilirsen!!!

Küçükken ilaçları yüksek Raflara kaldırırlardı.

    Büyüdük ...

 şimdide mutluluğu yüksek raflara kaldırıyorlar...

Hint filmi deyince Ghajini

Beni yakından tanıyan arkadaşlarım nasıl bir Hint filmi delisi olduğumu iyi bilirler , ee madem  hep en kaliteli en güzel filmleri izliyorum paylaşmalıyım dedim hem Bolywood'un ne kadar geliştiğini görsünler hem gözleri gönülleri açılsın:)

 İlk filmim tabii ki Aamir Khan Filmi

Ghajini

 2008 yapımı tam bir aşk filmi Olan Ghajini beni benden alan bir filmdi    havlu rulosunu bitirdim sonlarına doğru , Aamir Khan ve kadrosunun oyunculuğu  mükemmel ötesi ,filmi en baştan sona kadar  aynı heyecanla izleyeceksiniz dersem yalan olur...

  Film ikinci parttan sonra  özellikle sonlara doğru öyle bir değişiyor ki  resmen kan basıncınız artıyor, boynumdaki damarların  sesini duydum bir ara...

 Tam bir aşk filmi    içeriği hakkında bilgi vermek istemiyorum aslında ,biri bana anlattığında hevesim kaçıyor ama kısaca  söylemek gerekirse  masum genç bir kız  fakir ve çok borcu vardır  reklam şirketinde çalışır ve biraz fazla para kazanmak için  bir şirketinin adını kullanır bundan sonra  yakışıklı genç  iş adamıyla hayatları bir anda kesişir fakat kız bunu hiç bir zaman öğrenemiyor 

 yazarken bile gözlerim doldu ...

 Duygusal ,aksiyonlu ,dramatik  ve çok romantik...

   Önce kahvenizi için ,  bir rulo  peçeteyi alıp arkanıza dayanın ve kendinizi aşkın hazin sonuna bırakın...

İç Ses - 20

Hayatımı farkına varmadan hep hikayenin üstüne kurmuşum. Hatta hayatım yokken sadece hayallerim varken bile içimin peşinde sürüklendiği şey hikayeydi, hikayeymiş. Benim ilk yol arkadaşlığım esmer bir kız çocuğu ile karşılaşmamla başlamıştı. Yaşarken farkına varmadığım o aynı yolda yürümenin güzelliğini, gücünü ve riskini çocukluğuma yaren etmiştim. Daha sonra çocukluğum gençliğe doğru ilerlerken nasıl fark ettiğimi bilmediğim ne Zaman tanıştığımı çok da hatırlamadığım bir kadının  yazdıkları hayallerime karıştı. Saatlerce sıra bekleyip kitap imzalatmak hayallerimin kontratını yapmak gibi birşeydi. Çekilen fotoğrafın arkasına yazılan not bir şeye inanmanın ama çok inanmanın söz olmuş haliydi. Çok Zaman geçti ...  Zihnimde kelimelerin sağa sola uçuştuğu, aklımın duvarlarına çarptığı ama bir düzene sokamadığım ve asla tahmin edemeyeceğim bir yolculuğa çıktım. Yolda olmak her zaman en sevdiğimdi ama bu sefer içimdeki onlarca benle o yolda sanki yıllarca yaşadım. İşte yolculuğumun hem ilk hem de son durağı olan gri ülkedeyim yine. Yıllar önce hikayesine hayallerimi yüklediğim o kadının cümleleri arasında ne çok geçerdi bu şehrin adı. Birden aklıma geldi benim de yıllar önceki heyecanım, o satırlardaki özlem. Bu şehri neden sevmedim ben ? Şehrin tarihi içindeki keder mi içimi boğan yoksa çocukluğumdaki okunmuş keder mi sinmiş bilincimin bilmediğim köşelerine?  Çok sevdiğin insanlarla sihirli bir duygudaşlık edinir ya insan, öykündüğüm o hayatın kederi de bulaşmış olabilir mi içime ?  Ben neden sevmedim bu şehri ? Birini hiç tanımadığın birini o çocuksu ve ter temiz inançla sevmek, sakınmak ne kadar da güzeldi. Şimdi ben büyüdüğüm o büyülü yaşam sıradanlaştı. Şimdi bu gri şehrin içinde bir hostel odasında kulağımda çocukluğum içimde bu gri şehrin hüznü zihnimde yolum, yolculuklarım ve yarın ... 

 

Başka Bir Alem: Güneydoğu

   Dolabıma bir Türkiye haritası yapıştırdım. Gezdiğim şehirlere işaret koyuyorum. Ülkenin yarısından fazlasını gezdim. İnşallah tamamlamak ve yerine bir dünya haritası yapıştırmak da nasip olur. (Bolca amin) 

  Efendim bu yazı Güneydoğu gezimle münasebetdar.

⭐

  Güzel hayallerle yola çıkmış idik. Zira garbdan ziyade şark severim ben. Hatta geçen aylarda Evropa seyahati yapan arkadaşa gıptayla değil, bırak allasen cıbıl heykel doludur orası lakaytlığıyla yaklaşmıştım.

  Zati kendisi de oraları beğenmekle birlikte daş görmekten bezdiğini ikrar etmişti. 

(Konu şark olunca dilim değişti pardon) 

    Yolları seviyorum, yolda olmayı, hareketi seviyorum. Öyle her şeye söylenen nemli tiplerden olmadığım için de gezilerden çok keyif alıyorum. 

⭐

   Nerden başladık? Sabah namazı molasıyla Adana'dan. Şehri gezmediğim için haritada işaret koymadım.

    Sonrasında Hatay...

Kiliselerini, tarihi yerlerini açık bulsaydık hayallerimdeki gibi bir Hatay derdim ama çoğu kapalıydı. Kahvaltı, Pöç'de kebap ve künefe... Çok güzeldi. (Biz Hatay'da sadece tıkınmışız galiba)

     

⭐

    Sonra Gaziantep... 

Burası için Güneydoğu'nun Paris'i diyorlarmış. Nasıl da doğru! 

  Hele çarşısı çok modern, yolları geniş, parkları bol ve apartmanların süslemeleri güzel. Kuyumcuları çok fazla. Gideyim bir burma bilezik bakayım diyorsunuz. Yaklaşıyorsunuz, kuyumcu değil baklavacı çıkıyor. Zaten fiyatları yakın.

   Bu arada bence Antep'te baklavadan daha özel bir şey var: Fıstıklı kaymaklı katmer. Amanin o nasıl lezzet! Bozulmayacak bir şey olsa yüklenip getirecektim.

  Ayrıca, Antep'te aradığım görüntü dedirten şey: Kuru güzeller.

  Bir de beyran çorbası var sabahları. Sarımsaklı, kuzulu bir çorba. Sabahın köründe bile kebap yiyecek bir bünyeye sahip olduğumdan bu çorba sarsmadı beni. Çok da nefis! Kebapları da öyle. Şimdi yazarken aklıma geldi o lezzetler. (Neyse ben bir su içeyim bari) 

⭐

   Ve sırada Urfa tabi ki... Yerel kültürün bolca hissedildiği bir şehir. 

  

  Üstüm başım sadeydi ama her çanak çömleğe atladığımdan mıdır bilinmez resmen yabancı turist muamelesi gördüm.

    Balıklı göl inanılmaz bir yer. 

Tıklım tıklım bir mescid (Valla kalabalıkta ne kıldım, kaç rekat kıldım hatırlamıyorum, o namaz olmamış olabilir, bir ara kaza edeyim), mor tülbentli dövmeli kadınlar, şalvarlı amcalar, suda cumbul cumbul oynaşan balıklar, Hz. İbrahim'in doğduğu mağara, Nemrut'un kızı Zeliha'nın düştüğü Ayn Zeliha Gölü (Rivayete göre içinde beyaz bir balık varmış, herkes göremezmiş ama ben baktım ve evet ben de göremedim), Hz. Eyüp'ün hasta zamanında 7 yıl kaldığı rivâyet edilen mağara, güneş gibi sıcak ve ağaçsız Harran ovası (eski evlerden biri turistik olarak gösteriliyor hâlâ), Nemrut'un Hz. İbrahim'i ateşe atmak için bağladığı rivâyet edilen direkler. Ben ateşe yüksekten atıldığını bilmiyordum. (Erzurum diliyle, oy davun deymiye Nemrut, ander başan kala!) 

  

   Öyle tarihi bir atmosfer var ki. Akşam kaleye karşı mırra keyfi (bu acılıkla bu kahve nasıl meşhur olmuş acaba), fonda sıra gecesi müzikleri. 

Her şeyiyle unutulmaz bir Urfa.  

⭐

    Sonra Adıyaman... Şehri şöyle bir gezdik. Menzil köyünde dergah meşhurmuş, uğradık, çorba içtik. 

   Gelmişken Nemrut Dağı'na çıkmasak ayıp olur dedik. Buraya kadar mutlu, mesut tırmandık arabayla. 

  Sonra yol bitti, dediler artık yürüme gidilecek. Sağ ve soldan merdivenler yapılmış. Yakın gelen yerden sağ taraftan düştük yola. 

  Aman Allah'ım hatırladıkça ürperiyor, ürperdikçe ter basıyor beni. Meğer o tarafın hepsi merdiven değilmiş. Önümüzde çakıllı bir yol başladı, sağ taraf gittikçe yükselen bir uçurum, benim daralan nefesim, ayağıma dolanan feracem, kendinden geçmiş babetlerim... 

  Korktum, çok yüksekti, fotoğraftan belli zaten. Geri dönmeyi düşündüm, geldiğim yol kadar geri dönecektim ve aşağı uçma ihtimali vardı. 

   Tırmandım, koşturdum, toz içinde zirveye ulaşan taşa adım attım ki ne göreyim! Bir grup Amerikalı turist kocaman gözlerle bana bakıyor, ben de onlara. 

  Sonra rehbere sormuşlar, bu niye burdan gelmiş diye. 

  Diğer yol tamamen merdivenliymiş ya, inanamıyorum. Perişan halime bakıp gülüyorlar, fotoğrafımı çekiyorlardı. Ben de onların resmini çektim.

  Devasa heykeller var dağda. Görülmeye değer gerçekten. Ve tabi ki merdivenli yoldan geri döndük. 

   Macera bitti mi, hayır. Benzin bitti. Gerilim içinde, dualar okuya okuya yokuş aşağı indik. Nemrut, nemrutluğunu yaptı yani. 

⭐

  Sırada Kahramanmaraş ve muhteşem bir kahvaltı var. Sarmalar, kuru dolmalar, börekler, peynir çeşitleri... 

   Ve ikinci kez Kayseri... (Bu şehirden İç Anadolu gezisinde bahsedeceğim)

  Yolda cıvıklı yeme molası (Konya'nın etli ekmeği burda olmuş cıvıklı) and back to Istanbul. (İngilizcemin incredible olduğunu söylemiştim) 

  Cümle seyahatleriniz birmasalgibi geçsin ♥